Voor mensen die mij kennen, ben ik een voorvechter om dierenleed te verminderen. In 2000 heb ik een kruistocht gevoerd tegen de Dierenbeul van Twente met als kado dat ik zelf verdacht werd en een tap op mijn telefoon kreeg en een peilzender onder mijn auto.
Eind augustus komt er een drieluik die uitgezonden gaat worden over mijn kruistocht, – maar goed dat even terzijde – ik ga het hebben over het leed dat opvang heet!
In mijn ‘loopbaan’ bij de stichting Zinloosgeweld tegen Dieren ben ik veel dierenleed tegengekomen, waaronder een mevrouw die een opvang had voor honden katten en andere dieren.
De dame woonde in Den Haag in een rijtjesblok, de vriendelijke dame had 46 honden en de tel van de andere dieren was ze kwijt.
In haar woonkamer waren hokken opgestapeld en ze sliep op de bank omdat de katten haar bed in hadden genomen om te slapen en te spelen, als je daar binnenkwam stonk het naar amoniak wat op je ogen sloeg….je ogen branden bijna uit je hoofd en ademen was erg lastig..
De dame kreeg van de buurt te eten omdat al haar geld op ging aan de dieren, ze werkte de hele dag en liet de honden uit op een postzegel grond bij haar achterthuis, de urine drong al niet meer in de grond.
Natuurlijk klaagde de buurt steen en been. De dame had een droom om een groote boerderij te kopen met al haar dieren. Ik had regelmatig contact met haar, de dame had een te groot hart voor dieren……en zag niet meer scherp dat zij de dieren verwaarloosde. De hele buurt wist van de problemen, maar ze bleven toch dieren naar haar toe brengen.
Het zelfde zie je gebeuren bij mensen die paarden opvangen de laatste tijd zie je van alle kanten berichten dat paarden niet de nodige zorg krijgen, het hebben van een opvang is natuurlijk een kostbare situatie, vooral als je oudere paarden krijgt om voor te zorgen.
Zo hebben wij een keer een jaarling opgevangen die gratis werd weg gegegeven bij aankoop van een shetlander. Deze jaarling had problemen met de knieen. De verkopende partij gaf de dame te kennen dat als zij het veulen niet meenam, deze naar de slacht zou gaan. De dame heeft natuurlijk het veulen meegenomen en gered van de slacht. Thuis aangekomen had ze eigenlijk geen plek om de jaarling te stallen en wist ze eigenlijk niet meer wat ze moest doen.
De dame had achter thuis een klein schuurtje waar net de shetlander in paste de jaarling kon eigenlijk niet in het schuurtje liggen. Wij hebben toen de jaarling opgehaald.
Dit voorbeeld geeft eigenlijk aan dat ‘iedereen’ een groot hart voor dieren heeft – en zich laat leiden door emotie soms tegen beterweten in -.
Regelmatig geven mensen aan dat ze een opvang voor paarden willen beginnen, dan is mijn vraag of ze € 50.000 hebben liggen.
Jullie weten het antwoord al, dat hebben ze niet.
Een opvang of het nu katten, honden, paarden of andere dieren zijn kost klauwen met geld en er zijn mensen – die verwachten omdat je een stichting bent- je alles maar ‘voor niets’ moet doen en geld proberen binnen te halen voor de kosten is een vies woord en zullen er mensen zijn die vinden dat je het niet goed doet en dat zullen ze niet onder stoelen of banken steken –
Deze mensen hebben waarschijnlijk nog zelf nooit iets gedaan om het leed van dieren te verminderen 😉 -.
Ik wil natuurlijk de mensen niet demotiveren om zich in te zetten om dieren op te vangen die anders tussen ‘ wal en schip’ driegen te raken, maar je moet je wel realiseren dat mensen die in de problemen zitten en een nieuw tehuis zoeken voor hun dier soms heel ver gaan en dat je daardoor toch weer een dier opneemt tegen beter-weten in, waardoor je uiteindelijk zelf in de problemen komt.
Regelmatig hoor je dat dieren aan een boom worden gevonden of bij een kinderboerderij over het hek worden gegooid. Geloof me je krijgt meer aanbod dan dat je op kunt vangen…en dan moet je stevig in je schoenen staan om NEE te kunnen zeggen. En vergeet niet dat er regelmatig veel menselijk leed zit achter het afstaan van een dier, dit maken wij ook regelmatig mee, en geloof me dit leed doet je veel en neem je regelmatig mee naar huis.
Het hebben van een opvang is een rollercoaster tussen blijdschap, verdriet, woede en ongeloof…..maar gelukkig overheersen de geluksmomenten anders is het niet vol te houden.
Maar geloof me de mooie momenten overheersen als een paard het red, terwijl deze door iedereen was afgeschreven en als ik weer aan het ‘werk’ ben en zie de paarden genieten in het Padock Paradise.
Geniet van jullie dag 😉
Groeten,
Henk
Recente reacties